รับรักผมนะฮยอง Hundo

ข้อมูลเบื้องต้น

ผมมักเน่ โอ เซฮุน แห่งเอ็กโซ ผู้มีหน้าหน้าอันหล่อเหลา คริคริ ผมมีเรื่องจะปรึกษา ผมแอบชอบคน ๆ นึงอยู่ แต่เขามึนคับ ไม่รับรู้หัวใจของผมเลย อ่าาาาา มันท้อจริง ๆ ความรักของผมมันมีมากมายจนไม่สามารถจะเก็บไว้กับตัวได้เเล้ว ส่งผมให้ผมเริ่มลงมือทำให้คนนั้นรู้ตัว หลังจากปรึกษาเพื่อนรัก เพื่อนดำ คิม จงอินผู้เซ็กซี่ ต้องชมคับไม่งั้นไม่ช่วย 
ฌ ห้องนั่งเล่น แห่งหอเอ๊กโซ พี่ ๆ ไปไหนกันหมด ตื่นมาก็เจอแต่ได้ดำนอนบนโซฟา ในมือถือจอยย์เกมส์ แต่มันหลับคับ หลับคาเกมส์นั้นแหละ อดหลับอดนอนมาแต่ไหน นี่มันเที่ยงแล้วนะ 
"คิมไค จงอิน อินนี่ นี่นี่ของพี่ชาน ไอ้ดำ " มันเงียบคับ 
"z Z Z Z " 
ผมจะเริ่มความอดทนแล้วคับ ยกเท้าขึ้นมาถีบ โครม โอ้ย เจ็บบบบบบ ใครวะ ใครทำ
"กูเอง สึด กว่าจะตื่น ไม่ได้นอนไง เล่นผีผ้าห่มกับพี่ชานหรอมึง"
"สัส เออดิ แม่งไม่ปล่อยกูนอน เหนื่อยจากงานไม่พอ ยังเหนื่อยกับไอ้หื่นนั้นอีก"
"มึงก็ชอบไม่ใช่ไง"
"เออ ชอบมากก สึด ปลุกดีๆๆได้ไหม ถีบกูทำไม แค่พี่ชานกูก็เจ็บจะตายละ" ก้นกู ระบมแบบนี้ใครจะรับผิดชอบ ตอบ
"กูเรียกตั้งนานเหอะ มีเรื่องจะปรึกษา "
"ถ้าไม่ร้ายแรงนะมึง ถีบแม่ง"
"กูชอบพี่คยองซู" ผมบอกไปแล้ววว "มึงรู้ใช่ไหมม กูชอบเขามาก แต่เขาเห็นกูเป็นแค่น้อง" เศร้าคับบบบ
"เออ แล้วไง จะให้ช่วยอะไร" "ก็เดี๋ยวนี้พี่คยองซูมุ้งมิ้งมาก น่ารักสัส ๆ ใคร ๆ ก็ชอบบบ ถ้ากูยังช้า แม่งหมาคาบไปแดก กูต้องรุกหนัก ๆ แล้วละ" "พี่แกน่ารักตั้งนานแล้วนิ ถ้าอิพี่ชานไม่รวบหัวรวบหางกูก่อน พี่คยองไม่รอดมือกู" พลั่ว ผมตบมันเองงง
"เจ็บ สัส หวงจริง จัดการเลยดิ บอกให้คนทั้งโลกรู้พี่คยองซูเป็นของมึง พรุ่งนี้ไง เอ็กโซแคส คัมแบคอะ จัดเลยย มึงได้เขียนจดหมายนิ เขียนดิ เขียนบอกรักไปเลยยย  " ความคิดดีวะ "นี่นี่ มามาจุ๊บทีน่ารักที่สุดอะ " อิพี่ชานไม่รู้มาแต่ไหน ลากเพื่อนรักผผม เข้าห้องปิดประตูดังปัง โชคดีนะนี่นี่

ต่อ 
ผมนั่งเขียนไปยิ้มไปครับ มีความสุขมากนะจุด ๆ ๆ นี้ พรุ่งนี้พี่โดนแน่ครับคยองซูฮยองของผม (เขาเป็นของแกตอนไหนฮุน) งานมโนต้องมา อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็ว ๆ แค่คิดว่าพี่คยองซูต้องเขิน แก้มแดงงี้ บอกรักผมกลับงี้ ฟินไปโลกหน้าาา

อ่าาาา ตอนนี้ใกล้ถ่ายรายงานแล้วครับ ตื่นเต้นจัง แค่คิดก็ยังเขิน "มักเน่ แกเป็นไรมากป่ะ ยืนบิดยุได้ มดกัดไข่หรือไง" "แบคฮยอนฮยองใจร้ายแชะน้องฮุนมาได้ น้องฮุนจะไปฟ้องพี่คยอง" เบะปาก "เชิญ แล้วตกลงเป็นไร" "เดี๋ยวก็รู้ ไปกันฮยองได้เวลาแล้ว" ทีมงานเรียกแล้วครับ ได้นั่งข้างหลังพี่คยองด้วยแหละ มองข้างหลังแล้วคยองซูฮยองตัวเล็กมาก ๆ เลย อยากปกป้อง กลั้นยิ้ม "ฟินไปป่ะ หมั่นไส้" แต่ข้าง ๆ ส่งไอ้ดำมาขัดฟินทำไม "เสือก" เบะปากระดับ 10  "เอออ เอาที่มึงสบายใจ" พูดแล้วหัดหน้าหนี กล้าเมินฮุนหรออออ บรรยายกาศในรายการสนุกสนานมาก ๆ ๆ ผมนี่ฮากระจาย แต่พี่คยองของผมเป็นอะไรนะ ดูเหม่อ ๆ ยังไงชอบกล แปลก ๆ ๆ

และแล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง ไฟในห้องส่งค่อย ๆ ๆ ดับลง ตื่นเต้นจัง 

ผมเริ่มอ่านจากพี่ซูโฮ ไล่ไปเรื่อย ๆ ๆ ถามอายุ กวนคนนั้นบ้างคนนี้บ้าง พี่ชานยอลโมโหเลยละครับ ผมบอกรำคานพี่เขา 555555 ขำแรง แล้วมาถึงคนสำคัญ คยองซูฮยอง "คยองซูฮยอง! เอาจริง ๆ เลยนะ ผมน่ารำคาญใช่ไหมอ่ะ? แต่เป็นเพราะผมชอบพี่นะก็เลยเอาแต่แหย่พี่ตลอด อย่าปฎิเสธความรักของผมเลยนะ ฤดูใบไม้ผลิที่จะมาถึง ไปปั่นจักรยานที่แม่น้ำฮันกันนะครับ" อ่าาาา ฮยองเขินด้วยแหละ ฟินนน หลังจบรายการ พวกฮยองล้อผมกันใหญ่เลย
"ผมชอบพี่นะ" พี่ชานยอล
"อย่าปฎิเสธความรักของผมเลยนะ" พี่จงแด
"ไปปั่นจักรยานที่แม่ฮันกันนะครับ" ไอ้ดำ
"นี่มันชวนเดทชัด ๆ ๆ " พี่มินซอก
"มักเน่มันร้าย 555" พี่ซูโฮปิดท้าย
"บ้า น้องแค่เล่นสนุกน๊าา"พี่คยองซูพูด แก้มแดงด้วง คงเขินมาก ๆ  แซวกันจัง หน้าผมพี่คยองยังไม่มอง รีบเดินไปขึ้นรถกลับหอเลย นี่พี่จะปฎิเสธความรักของผมหรอครับ ร้องไห้หนักมาก

หลังจากวันนั้นก็ไม่มีอะไรคืบหน้า พี่คยองเขินก็จริง แต่ก็ยังเหมือนเดิม ไม่รับรู้อะไรเลยยยย น้ำตาไหล "ดำ ทำไมพี่คยองนิ่งแบบนี้" คิม จงอินมองหน้าผมเอือม ๆ ๆ "แค่นี้ท้อหรอวะ พี่เขาคิดว่ามึงแค่พูดให้รายการมันสนุกหรือป่าวว" เอออ ผมลืมคิดข้อนี้ไป ทำไมเพื่อนดำถึงมีความคิดที่ดีปานนี้ 

ถ้าทุกคนสักเกตุสักนิด เอ๊ะ! หรือไม่ต้องสังเกตุอะไร ผมตามติดพี่คยองเป็นเงา ไม่ว่าจะที่สนามบิน รายการวิทยุ งานที่ญี่ปุ่น ทวิตฮุนโด้กันกระจาย ทวิตรัว ๆ ๆ ๆ  ทุกคำถามผมจะต้องเลือกพี่คยองซูตลอด สังเกตุกันไหม ผมรุกหนักมาก ไม่ว่าที่ไหนเมื่อไหร่ ผมแทบจะสิงพี่เขาอยู่แล้ว แล้วทำไมถึงไม่มีอะไรคืบหน้า ฮุนเซ็ง ฮุนท้อ ฮุนขาดกำลังใจ ฮุนอยากดื่ม ว่าแล้วเดินไปหาพี่ชานยอลดีกว่า "พี่ชานยอลครับ" แหมนอนหนุนตักเมียดำ สบายไปไหม ฮุนอิจ บอกเลย เชอะ เบะปาก "ว่าไงมักเน่" บุคคลที่บอกว่าเลี้ยงผมมากับมือ "ไปแม่น้ำฮันกันนะ อยากดื่ม มีเรื่องปรึกษาด้วย น๊าาาาา" อ้อนครับต้องอ้อน พี่แกไม่อยากห่างจากเมียดำเท่าไร "ไปเถอะพี่ ผมจะนอนละ เหนื่อย" เมียดำอนุญาตแล้วนั้น "ก็ได้ ป่ะ" อะไรคือจุ๊ฟแก้ม ฮุนอยู่ตรงนี้ อายกันบ้างดิ อยากมีเมียโว้ยยย อยากได้อยากโดน 


Kyungsoo part 
สวัสดีคับ ถึงเวลาของผมแล้วหรอเนี่ย ผมดีโอ เมนวอลคอลของเอ็กโซ ผู้น่ารักที่สุดในสามโลก ใครเข้าใกล้เป็นต้องหลง ตัวเล็ก ตาโต น่ารักสัด ๆ ๆ แต่แอ๊บมึน แอ๊บเงียบ และเรียบร้อย อย่าบอกใครละ จุ๊ ๆ ๆ  ใครบอกว่าไม่รู้ว่าน้องเซฮุนเต๊าะออกสื่ออยู่บ่อย ๆ รุกแรงขนาดนี้ ผมก็อ่อยของผมมาตั้งนาน ตั้งแต่ยังไม่เดบิวต์แต่น้องยังใสใส แต่น้องยังเด็กเกินไปก็เลยไม่รับรู้ หลังจากเดบิวต์มาน้องก็ติดลู่หานฮยองยังกับฝาแฝด ห่างกันที่ไหน ผมก็ได้แค่แอบเคืองเบา ๆ แสดงออกมากไม่ได้ แถมซิปเปอร์ฮุนฮาน ไคโด้ ชานแบค ทำให้ผมต้องตัวติดกะไคตลอด  เห็นน้องเต๊าะแบบนี้ รู้สึกดีจังอยากจะวิ่งไปกระโดดกอด ค้อนทุบลากขึ้นเตียง น้องอ้อนได้น่ารักสัด ๆ ๆ แต่เพราะภาพลักษณ์อันงดงาม เงียบ เรียบร้อย ใสซื่อ เลยต้องทำมึนครับ ไม่รับรู้อะไร แต่ในใจนี้อยากได้อยากโดน พร้อมเพลียกายย (ใจเย็นลูกกกก) 
and


สนุกจริง ๆ ไปดื่มมาก ไอจีนี่อัฟกันกระจายเลยครับ เล่นกับแฟนคลับ ผมชนะนะรู้ป่าววววว 5555555 กลับมาถึงห้องก็ดึกแล้วครับ แต่พี่คยองของผมไปไหน ไม่มีใครอยู่เลย หรือจะออกไปกับรุ่นพี่โจอินซองอีกแล้ว บ่อยไปแล้ว เจอกันบ่อยไป ผมห่วง ยิ่งเป็นแฟนคลับอันดับหนึ่ง วันดีคืนดีอย่างเป็นแฟนครับทำไง ฮุนไม่ยอมมม หึงนะฮุนหึง นั่งเซ็งที่ห้องนั่งเล่นกะพี่ชานสักพัก ได้ยินเสียงอ๊อด  พี่ชานเดินไปเปิด ใครทำไมนาน เล่นไรกันนะ เห็นพี่คยองซูเดินเข้าไปทุบพี่ชาน ผมเจ็บแทนเลยครับ เห็นหน้าพี่คยองอารมณ์น้อยใจทำงานครับ เดินเข้าห้องอย่างไว
"ฮยอง น้องเป็นไร" 
"หึงสิ ไปไหนมา แกล้งน้องจัง มันท้อแล้วนะ" อ่าาาา จริงสินะ ผมต้องทำอะไรสักอย่างละ 
"ไปละ" เดินตามน้องเข้าไปในห้องที่น้องแชร์กับลีดคนโก้ 
ก๊อก ๆ ๆ ๆ "เซฮุนน่าาา ฮยองเองนะ เปิดประตูให้หน่อย" เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ก๊อก ๆ ๆ ๆ "เข้ามาเลย ผมไม่ล๊อค" เห้ยยย อะไรคือนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เสื้อไม่ใส่ กล้ามท้อง อืมมมมม ขาว เลือดกำเดาแทบพุง สงบสติอารมณ์ไว้คยองซู "จะอาบน้ำหรอ" "ครับ ฮยองมีอะไรหรือเปล่า" ใจเย็นฮุน  อย่าเต้นแรงสิหัวใจ เดี๋ยวพี่คยองได้ยิน 
"อาบด้วย" "ห๊าาาา อะไรนะ " ตกใจสิครับ พี่คยองซูผู้ไม่เคยอาบน้ำกับใคร จะอ่อยฮุนหรอ อย่าเลย แค่นี้ฮุนก็แพ้ราบคาบแล้วครับ 
"อย่าดีกว่าครับมันไม่ปลอดภัย" 
"รังเกียจพี่หรอ" 
"เปล่านะ ไม่ใช่นะฮยอง"
"แล้วทำไมละ"
"เอ่อออ ค คืออ ผมรักฮยองไง ไม่อยากให้ฮยองแปดเปื้อน" พูดไปแล้ว ผมพูดออกไปแล้วววว ฮยองตกใจ ตาจะถลนออกมาแล้ว พี่ประชิดตัวฮยองทันที กอดหมับเข้าที่เอวขอด "ผมอยากถนอมฮยองผิดด้วยหรอครับ" อะไรคือกระซิบที่ข้างหู ร้ายไปแล้วมักเน่ ผมนี่ขนลุกเลย ใจเต้นตึกตักตึกตัก พระเจ้าไม่คิดว่าจะได้ยินคำบอกรักแบบนี้ คือกอดฮยองอะเสื้อไม่ใส่ไง แล้วมันแบบฟินง่าาา "กว่าจะพูดได้ ชักช้าจริง อ่อยตั้งนานละ" หมายความว่าไง ฮยองก็ชอบผมหรอ ว๊ายยยย ฮุนฟิน 
!@#$%^^&& หน้าเซฮุนตลกมาก น้องคงตกใจ ไม่คิดว่าผมจะพูดออกมาตรง ๆ ๆ 
หมับ จุ๊ฟ "อื้อออออ  " น้องจูบผม ทำเป็นด้วยแฮะ โตจริง ๆ ๆ แล้วสินะเซฮุนน๊าาาา 
"ผมรักฮยองนะ"
"ฮยองก็รักฮุนเหมือนกัน" 
"ฮยองฮะผมขอนะ ไม่ไหวแล้ว" ขอกันง่าย ๆ แบบนี้แหละ รอมานาน แต่ทำไมฮยองเงียบ หือออ ฮยองจูบผม คำตอบสินะ 

ตัดไปที่โคมไฟ

อื้ออ อ่าาาาา เซฮุนน่าาาาาา

"เรียบร้อยโรงเรียนเซฮุนแล้วสินะ เราไปกันเถอะไคย๊า " นี่ก็หื่นตลอดเลย

แถม
ณ สนามบินอินซอน ขากลับจากฮ่องกง
เซฮุน:ที่ร๊ากกเขากำลังจะกลับน้า เอาอะไรไหมคะตัวเล็ก
คยอง:ไม่เอาอ่ะตัวเองเดินทางดีดีนะ
เซฮุน:คิดถึงนะคับ
 



 
แค่นี้พี่ก็ฟินละ เค๊าแต่งมั่วมาก ขอโทษน๊า ไม่ดีเลย